Sophia de Vries (metaal objecten), Vicky van der Plas (glaskunst), Sanneke Griepink (landschappen) en Ank Bos met een selectie van haar werk.
Van 16 oktober tot en met 27 november 2020 bij Kunst in Bilt
Op veler verzoek is Sophia de Vries weer terug bij Kunst in Bilt met nieuw werk. Voor diegenen die haar nog niet kennen, stelt ze zich hierbij nog even voor: “In 1993 ben ik afgestudeerd aan de kunstacademie CABK Kampen (het latere ArtEZ Zwolle), richting monumentale vormgeving. Voor mij is monumentale vormgeving niet per se gerelateerd aan groots of omvangrijk. Sterker nog, ik heb een fascinatie voor maquettes en kijkdozen, kleine gevonden voorwerpen. Etymologisch komt de term van het Latijnse werkwoord monere, wat herinneren aan of waarschuwen betekent. Een monument is een teken dat ons aan iets herinnert, aan een gebeurtenis, aan een belangrijk persoon of aan een ervaring. Dat geldt zeker ook voor mijn werk. Ik zet mijn herinneringen en ervaringen om in stalen objecten. Ik las en smeed ze, sla ze in vorm, slijp en schuur ze, tot er een object ontstaat dat mijn verhaal, mijn herinnering vormgeeft. Staal biedt mij de mogelijkheid deze vorm te geven.
Door de ambachtelijke manier van werken met dit materiaal voeg ik een extra gelaagdheid aan dit werk. Je ziet aan de beelden dat het kracht heeft gekost, dat het met zweet en soms met bruut geweld tot stand vorm is gegeven en afgemaakt is met liefde, tederheid en aandacht. Zo ontstaan vaak sobere en eenvoudige beelden die ondanks hun stoere materiaal en krachtige wijze van maken, fragiel en teder zijn passend bij mijn Groningse afkomst.
Mijn onderwerpen haal ik niet alleen uit de omgeving om mij heen maar vooral ook uit de rauwe landschappen van Schotland, Ierland, IJsland en de Shetland en Orkney eilanden. En zelfs uit de bijna oorspronkelijke natuurgebieden in Polen en Slowakije. De monumentaliteit van deze landschappen vertaal ik in eenvoud, in heldere getekende lijnen en zet die om in staal.
Momenteel ben ik bezig met een reeks Erfjes, kleine landschapjes met een boom en een huis op een dun lijntje van staal. Ook hierin ben ik op zoek naar die monumentaliteit ook al is die niet vormgegeven door indrukwekkende landschappen. Het is klein, aanraakbaar en herkenbaar. Ooit is er over mijn werk gezegd: “het is dat huis, die boom… je hebt het ergens ooit al eens gezien maar je weet niet meer waar”. Ook dat is monumentaal.”
Vicky van de Plas werkt sinds 2011 met glas. De eerste jaren heeft ze zich opgesloten in haar atelier; ze wilde geen andere kunst zien en vooral geen glaskunst uit angst om beïnvloed te worden. Toen ze eindelijk buiten haar atelier trad ondervond ze dat er toch zoiets is als een gemeenschappelijke vormtaal wanneer je je, net als zij, voornamelijk met fusen bezighoudt. Nadat ze op eigen initiatief bij diverse glaskunstenaars de kunst van het werken met glas heeft afgekeken, is ze in 2018 begonnen aan een deeltijdopleiding aan de glaskunstacademie in Lommel, België. In 2019 verruilde ze deze opleiding voor de glas- en ambachtsopleiding aan het gerenommeerde IKA in Mechelen. Daar werkt ze hard aan het opnieuw uitvinden van haar vormtaal in glas en oefent ze ondertussen non stop aan de ambachtelijke kant van de glasbewerking (het zagen, slijpen en polijsten, maar ook het graveren, zandstralen en glasblazen). Ze is zoekende naar de verwerking van bladgoud in ‘koude vorm’ op haar glaskunst en experimenteert graag met het toevoegen van epoxy, dat qua look zo in de buurt komt van glas. Deze en andere elementen zijn direct terug te vinden in haar huidige werk.
Voor de expositie bij Kunst in Bilt heeft Vicky een selectie gemaakt met de thema’s: ‘ode aan het ongeboren kind’, ’terwijl jij praat’ en ’tiny houses’. Achter elk werk schuilt een verhaal.
De aquarellen en doeken van Sanneke Griepink ontstaan altijd door een intense ervaring in de natuur. Ze zoekt een moment waarin contact met de aarde en het landschap centraal staat. Licht, kleuren en seizoenen veranderen een landschap voortdurend en maken dit contact tot een magisch moment.
Natuurfenomenen als bergen, rivieren, bomen, planten en bergen vertellen haar over hun eigen mystiek. Ze focust zich op de innerlijke kracht van landschappen, bergen, huizen. Het tijdelijke en het tijdloze ontmoeten elkaar. Ervaringen tijdens een artist-inresidence in winters IJsland, op de hoogvlaktes van de Himalaya en Noorwegen en een voorjaar in Alentejo maken de natuurkrachten voelbaar en de mens daarin kwetsbaar. Abstractie verbindt zich met realiteit, het herkenbare verinnerlijkt.
Het werk van Ank Bos gaat over bouwen.
De werkstukken zijn opgebouwd uit verschillende, vaak transparante materialen. Door het gebruik van transparantie en door de werking van licht hebben de werken een ruimtelijke dimensie. Ze hebben een bekende én een vervreemdende uitstraling, ze roepen vragen op: waar kijk ik naar, wat is dat, wat gebeurt daar?
Dorien van den Tol (schilderijen), Mies van den Brûle (keramiek) en Babette Peters (tassen)
Van 4 september tot en met 15 oktober 2020 bij Kunst in Bilt
Het werk van Dorien van den Tol is figuratief en dat komt naar voren in stillevens en onderwerpen als ‘FEEST’. Daarnaast maakt Dorien ook illustraties, portretten in opdracht en verzorgt ze ‘Live Paints’. Haar werken zijn met sfeervolle, royale verfpartijen opgezet en in stemmige kleuren geschilderd, veelal in olieverf.
“Als ik mijn atelier binnenkom, valt er een bepaalde rust over me heen. Ik treed er een andere wereld binnen, vol inspiratie, ideeën en dromen. Het is een wereld die ik zo graag tastbaar maak in schilderijen, beelden of tekeningen.”
Mies van den Brûle (1963) maakt op de draaischijf haar gedraaide basisvormen. Deze worden open gesneden. Daar waar het optrekken op de draaischijf veelal naar boven gaat, experimenteert zij met het horizontaal ‘optrekken’ van de klei. Nadien worden de vormen met de hand verdraaid, waardoor nieuwe verschijningsvormen ontstaan. In haar werk streeft zij ernaar om beweging, dynamiek in gestolde vorm te ‘vangen’. Uit gedraaide onderdelen worden vormen opgebouwd tot één object, waarin bewegingloze beweging gesuggereerd wordt. Timing en het zoeken naar de haalbare grenzen in het verdraaien van de klei zijn een blijvende uitdaging voor Mies.
De open vlakken die ontstaan in het werk, de tegenstelling tussen binnen en buiten en open en gesloten ruimtes zijn een net zo belangrijk onderdeel van de vorm als het object zelf. De objecten geven de vrijheid om vanuit verschillende zicht hoeken een ander beeld te geven. De huidafwerking met sinterengobe is ingetogen in textuur en kleur, om de vorm in zijn kracht te ondersteunen.
Haar inspiratie vindt zij in de architectuur, herhaling en ritme, industriële vormen als spiralen in klokken, maar ook de abstractievorm van ontstane patronen van gevallen bladeren of schelpen in de natuur. Het traject om van een vormeloos pak klei tot de gekozen te komen blijft een bijna verslavend proces.
Babette Peters ontwerpt en maakt unieke accessoires onder haar eigen naam. De accessoires worden gemaakt van gerecycled en/of duurzaam materiaal met een persoonlijk verhaal.
Accessoires zijn voor Babette veel meer dan alleen een gebruiksvoorwerp: “Ze horen bij je identiteit en geven letterlijk en figuurlijk steun aan jou en je spullen. Het is mijn droom om schoonheid en functie met elkaar te verbinden in een unieke accessoire die past bij de unieke persoonlijkheid van de draagster / drager. Het leer dat ik gebruik heeft al een leven achter de rug. Juist dat maakt het voor mij een wonderlijke zoektocht om idee, gevoel en materiaal bij elkaar te brengen zodat het een passend uniek geheel wordt.”
Door technieken en materialen met elkaar te vermengen ontstaat er een nieuw beeld. De vaak arbeidsintensieve bewerkingen en beschikbaar recyclebaar materiaal maken van iedere accessoire een uniek stuk. Alles wordt met veel zorg en liefde gemaakt in haar atelier. De natuur in al zijn kleuren en vormen is een oneindige bron van inspiratie samen met het materiaal en diverse handwerk technieken van vroeger.
“Als ontwerper vind ik het mijn plicht om zo duurzaam mogelijk te werken. Ik wil graag mensen inspireren en motiveren om te kiezen voor kwaliteit en slow design.”
Vakantiesluiting: van 22 augustus tot en met 3 september 2020.
Loek Hambeukers (bronzen beelden en objecten) en Esther Reijs (bronzen dierfiguren en landschappen)
Van 24 juli tot en met 21 augustus 2020 bij Kunst in Bilt
Loek Hambeukers zou zijn beelden het liefst willen omschrijven als ‘artefacten’: opgegraven voorwerpen uit een onbestemde voorbije tijd, waarvan functie en betekenis amper nog te duiden zijn. Het proces van het maken van bronzen beelden en vormen versterkt dit gevoel.
In de gietmal bevindt zich het beeld in de vorm van een lege ruimte – de verloren was. Deze ruimte vult zich met vloeibaar brons tot in de kleinste openingen en spleten. Nadat de mal is afgekoeld en voorzichtig opengekapt, komen de veelbelovende trekken van het bronzen beeld tevoorschijn.
De kalk die de details nog vaag bedekt houdt herinnert aan een opgraving in het veld . . .
. . . tijd bleekt de kleur en breekt de vorm
en begroeit ze met kleine organismen
zodat we uiteindelijk niet meer weten
of het de kleur, de vorm
of de organismen zijn
die ons hart herkent . . .
Een groot deel van het werk van Esther Reijs is geïnspireerd op dieren.
“Het is de liefde en bewondering voor dieren, vermengd met een vleugje humor en eigenzinnigheid, die hier tot uitdrukking komt.”
Een andere grote inspiratiebron voor haar is de natuurlijke wereld. Van bloemen, planten, bomen, tot hele landschappen. “Al reizend, of het nu ver weg of dichtbij is, probeer ik de verschillende beeldende aspecten weer te geven zoals ik deze ervaar.”
De beelden zijn in brons, gemaakt in de verloren was techniek (cire perdue). De schilderijen zijn in olieverf op paneel.
Lilian van den Einden (viltkunst) en Hilde Klomp (sculpturen)
Van 12 juni tot en met 23 juli 2020 bij Kunst in Bilt
Het vilt voor aan de muur en de vilt-objecten maakt Lilian van ongeverfde wol van diverse schapenrassen. Het vilten is een eeuwenoud proces; wol, water, zeep en wrijving maken van wol, vilt. De stof die zo ontstaat kan dik of dun zijn en ook vezels als zijde, vlas, jute, linnen etc. voegt zij toe voor meer zeggingskracht.
Haar thema’s komen voort uit wat de mens beweegt; innerlijke roerselen die zij op een abstracte manier verwerkt. In de natuur vindt zij de structuren en vormen die passen bij wat ze wil uitdrukken. Vilt remt galmende ruimtes en zorgt voor een betere akoestiek. Het is vuilafstotend en duurzaam.
Voor meer informatie zie: www.factor-li.nl
Hilde Klomp is opgeleid als fotograaf én als beeldhouwer. Zij wil graag de ogenschijnlijk simpele dingen en emoties omzetten in beeld. De menselijke gestalte, de houding en vorm en met name de beweging zijn haar onuitputtelijke inspiratiebron. “Steeds meer realiseer ik me dat ik emoties wil omzetten in beelden. Ik wil laten zien hoe ogenschijnlijk simpele dingen mooi kunnen zijn. Die basale intense momenten raken me en ik voel de behoefte om dat uit te drukken in beeld.”
Na een workshop brons gieten kwam er meer en meer belangstelling voor haar werk. Er volgden opdrachten en zij werd uitgenodigd voor exposities in binnen- en buitenland waaronder de Biënnale van Florence. Zij won in 2009 de eerste prijs van de Leonardo Da Vinci Award voor beeldhouwers in Chianciano (Umbrië).
Op dit moment specialiseert ze zich op de kunstacademie in het vrije werk met een aantal nieuwe draadsculpturen en beelden gemaakt van gips en restmaterialen zoals papier en plastic fruitnetjes.
Voor meer informatie: www.hildeklomp.nl
Kaat Stieber (fotokunst) en Sacha Wendt (2D tassen)
Van 1 mei tot en met 11 juni 2020 bij Kunst in Bilt
Veel belangstelling was er voor de prachtige fotokunst van Kaat Stieber de afgelopen expositie. Haar foto’s maakten grote indruk op onze bezoekers. En veel werken hebben inmiddels een nieuw huis gevonden!
Het is de verbeelding van verhalen in haar hoofd waar verleden, heden en surrealisme samenkomen, wat bezoekers zo treft. Ze vertelt op beeld wat in haar hoofd opkomt. ‘Want zolang iets alleen maar in je hoofd zit, bestaat het niet. Deze beelden en fantasieën vertaal ik naar stillevens die een verhaal vertellen. Ik ben pas tevreden als het beeld daadwerkelijk overeenkomt met wat ik aanvankelijk in mijn hoofd had’, aldus Kaat.
Wij zijn dan ook blij dat Kaat nog een periode bij ons komt exposeren met nieuw werk.
Sacha Wendt is al vanaf jongs af aan gefascineerd door textiel en kleding. Op de modevakschool wilde ze vooral bijzondere vormen, technisch draagbaar kunnen maken. Ze werkt voor en met vele opdrachtgevers zoals kostuumontwerpers, stylisten, reclame of ontwerpbureaus en architecten. Daarnaast is ze druk bezig met haar eigen tassenlabel die ze onder haar eigen naam; Sacha Wendt op de markt brengt.
Haar talent ligt in het vertalen van een idee naar een constructief product, uiteraard in relatie met textiel. Vele vormen heeft ze van leer of ander materiaal tot tas gekregen. Iedere tas is dan ook een unica of een kunstwerk op zich.
Bij haar tassenlijn 2D verwerkt ze nostalgische tasmodellen op een kleurrijke wijze. Door de bijzondere tweedimensionale vertaling, lijken de tassen uit een strip herrezen. Het is een optisch grapje zonder dat de functie als tas wordt aangetast.
Kaat Stieber (fotokunst) en Anna Müller (objecten)
Van 13 maart tot en met 19 april 2020 bij Kunst in Bilt
Elke foto die Kaat Stieber maakt, is een verbeelding van verhalen in haar hoofd waar verleden, heden en surrealisme samenkomen. Hierin proef je haar Nederlandse identiteit, haar voorliefde voor de oude Hollandse meesters en haar jarenlange ervaring in de theaterwereld. Elke foto bouwt zij haast schilderachtig op, waarbij ze zelf handmatig kostuums, decors en achtergronden maakt. Zoals Kaat zelf zegt: “Wie niet droomt, is geen realist.”
Dit jaar won Kaat de “Grote Paul Award 2020” voor haar complete oeuvre. Deze prijs is sinds 2002 een toonaangevende onderscheiding in de Nederlandse fotografie.
Kinderen kunnen helemaal in beslag worden genomen door een steentje dat ze ergens hebben gevonden. Bij het volwassen worden lijken we die verwondering te verliezen; we zien de natuur als iets vanzelfsprekends.
Anna Müller is zich altijd blijven verwonderen. Zwervend door velden, bossen en uiterwaarden worden de juiste materialen gevonden om deze verwondering opnieuw vorm te geven. Door het aanbrengen van een nieuw evenwicht in ritme en herhaling wordt zij weer tot een beleving.
Sophia de Vries
Van 31 januari tot en met 8 maart 2020 bij Kunst in Bilt
De beelden van Sophia de Vries zijn gemaakt van staal. Sophia last of smeedt haar beelden, en werkt het verder af met koperslag en roet. Het groene patina ontstaat door een bewerking met verschillende zuren.
Haar inspiratie haalt ze uit het landschap van bijvoorbeeld IJsland, Slowakije en Polen. Vervallen gebouwen, eenzame huizen, hutjes en bomen.
Sophia is op zoek naar monumentaliteit, kleine werken worden groot, nemen een ruimte in. Het harde lijnenspel en de duidelijke vorm van het staal werken daaraan mee.
Opleiding: Kunstacademie Constantijn Huyghens Kampen 1988-1993
Richting Monumentale vormgeving (docenten Onno Boekhoudt, Ruudt Peters)
Iris van Haaren
Van 11 januari tot en met 30 januari 2020 bij Kunst in Bilt
Kunstenares Iris van Haaren spreekt – in schilderijen en in poëtische teksten – over haar mystieke ervaringen die ze vanaf haar twaalfde beleefde. Het gaat over een onleefbaar licht dat zich in haar manifesteert en haar de boodschap brengt: ‘niemand is verloren’. Zij heeft gezien dat in de ogenschijnlijke chaos van het leven een enorme orde en structuur aanwezig zijn die misschien wel zicht geven op een leven na de dood.
Haar creatieve geest en innerlijke drang om te scheppen en om iets te vertellen van wat ze ervaart en voelt, heeft ze nu de ruimte gegeven om te schrijven en te schilderen. Ze omschrijft zichzelf als iemand met de voeten op de aarde en haar hoofd in de hemel.